1. Słuchanie piosenki

Link do piosenki: Na wiejskim podwórku

Rodzic zadaje dzieciom pytania dotyczące tekstu piosenki.
− Gdzie mieszkają zwierzęta, o których jest mowa w piosence?
− Jakie zwierzęta mieszkają w wiejskiej zagrodzie?

Rodzic rozmawia z dziećmi na temat wyglądu, zwyczajów i charakterystycznych głosów, które wydają wymienione w piosence zwierzęta.
- Określanie budowy, nastroju, melodii piosenki.
- Nauka refrenu piosenki na zasadzie echa muzycznego.
- Próby nucenia melodii piosenki mormorando, wspólnie z R.
- Śpiewanie wybranych fragmentów piosenki najpierw z całą grupą, następnie powtarzanie ich indywidualnie przez wybrane dzieci.

2. Odgłosy z wiejskiego podwórka (Załącznik 2) – słuchanie i nazywanie zwierząt usłyszanych odgłosów.

Link do odgłosów: Odgłosy zwierząt

3. Ćwiczenie równowagi – Na grzędzie.

- Dzieci są kurkami. Przechodzą, stawiając nogę za nogą, po sznurku, tak aby z niego nie spaść.
- Zabawa – Na podwórku.
Dzieci maszerują po obwodzie koła z rytmicznym klaskaniem i powtarzaniem rymowanki:
Na podwórku jest wesoło,
wiele zwierząt chodzi w koło.
Ko, ko, ko i kwa, kwa, kwa,
niech zabawa dalej trwa.

4. Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Uparty kogut. (Załącznik 3)

Rozmowa na temat opowiadania:
− Czy mama Olka i Ady była wcześniej na wsi?
− Z kim bawił się Olek?
− Co robiła Ada?
− Jaki ptak zainteresował się mamą? Dlaczego?
− Czym zajęli się tata z wujkiem?
− Jak mama przechytrzyła koguta? Czy jej się to naprawdę udało?

5. Zabawa: Jakie jest zwierzę?

Rodzic pyta: Jaki (jaka) jest…? – podając nazwę zwierzęcia, a dzieci wymyślają określenia. Np. Jaka jest kura? (mała, głośna…)
Jaki jest kogut? (szybki, głośny…)
Jaka jest kaczka? (spokojna, powolna…)
Jaka jest krowa? (duża, łagodna, spokojna…)
Jaki jest koń? (duży, szybki, groźny…)

Układanie zdań na temat zwierząt z wiejskiego podwórka.(Załącznik 4)
Zabawę rozpoczyna Rodzic, wypowiadając pierwsze zdanie. Np. Po podwórku kroczy kaczka, a przed nią żółte kaczuszki. Następne zdania układają dzieci.

6. Odkrywanie litery ż: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.

Wyodrębnianie wyrazu podstawowego – żubry.
Analiza i synteza słuchowa słowa żubry. Dzieci dzielą słowo żubry na sylaby i na głoski. Liczą, ile w słowie żubry jest sylab, a ile głosek. Następnie wymieniają inne słowa, w których głoskę ż słychać na początku (żaba, żurek, żyrafa…), w środku (leżak, jeżyny, kałuża…). R. zwraca uwagę, że głoska ż na końcu słowa jest często słyszana jak głoska sz, np. w słowie garaż.
Budowanie schematu słowa żubry. Białe kartoniki dla dziecka. Dziecko układa tyle kartoników, ile sylab słyszy w słowie żubry. Rozsuwa kartoniki i wymawia sylaby głośno. Następnie układa tyle kartoników, ile głosek słychać w słowie żubry – wymawia głoski głośno, dotykając kolejno kartoników.
Określanie rodzaju głoski ż.
Dzieci wypowiadają głoskę ż:
- długo: żżżyyyy…
- krótko: ż, ż, ż, ż…

Karty pracy (Załącznik 5):
Dzielenie nazw zdjęć na głoski.
Kolorowanie na niebiesko liter ż, Ż w wyrazach. Czytanie sylab, wyrazów i tekstu.
Oglądanie obrazków. Czytanie wypowiedzeń, wpisywanie obok nich odpowiedniej liczby – takiej, jaka jest przy obrazku, którego wypowiedzenie dotyczy.
Wodzenie palcem po literze ż – małej i wielkiej, pisanej. Pisanie liter ż, Ż po śladach, a potem – samodzielnie.

7. Naśladowanie głosów zwierząt przedstawionych na zdjęciach.

Otaczanie zieloną pętlą zwierząt, które mają dwie nogi, a czerwoną pętlą tych, które mają cztery nogi. Nazywanie zwierząt, które są w jednej pętli, i tych, które są w drugiej pętli.
Rysowanie kotków według wzoru. Kolorowanie drugiego kotka, licząc od lewej strony.
Podział na sylaby (5-latki) i na głoski (6-latki) nazw zwierząt z wiejskiego podwórka. (Załącznik 6)