1. Rozwiązanie zagadki B. Szelągowskiej „Flaga”.

Wisi wysoko.
Biało-czerwona.
Często z wiatrem musi się zmagać.
To symbol Polski, to nasza… (flaga).

2. Słuchanie opowiadania E. Stadmüller „Biało-czerwone”.

Z okazji Dnia Flagi Rzeczypospolitej Polskiej grupa średniaków przygotowała inscenizację legendy ,,O Lechu, Czechu i Rusie”. Kuba grał Czecha, Bartek – Rusa, a Olek – Lecha.
Prawdę mówiąc, była to jego pierwsza tak poważna rola, więc bardzo się przejmował i wciąż powtarzał: – Chodźmy ku północy, serce mi mówi, że tam znajdziemy nasz nowy dom. Jego wierny lud – czyli Oskar z Karolem i Kubą oraz Basia, Malwinka, Wiktoria i Ania – ufnie podążał za nim. Nagle wszyscy zatrzymali się, bo oto ich oczom ukazał się wspaniały widok. Wyświetlał się on na ścianie, a przedstawiał leśną polanę o zachodzie słońca. Na środku tej polany rósł potężny dąb, a w jego konarach widać było gniazdo orła. Piękny biały ptak siedział w nim z rozłożonymi skrzydłami, zupełnie jakby chciał ochronić swe pisklęta przed niebezpieczeństwem.
– Oto nasz znak! – wołał Olek. – I nasze barwy!
W tym momencie na ścianie pojawił się kolejny obraz przedstawiający polską biało-czerwoną flagę i godło narodowe – białego orła w złotej koronie na czerwonym tle.
Przedstawienie obejrzały wszystkie dzieci z przedszkola. Ada też.
Po obiedzie grupa Olka robiła chorągiewki. Zadanie polegało na przyklejeniu biało-czerwonej karteczki do cienkiego patyczka. Z początku szło to opornie, ale już przy trzeciej chorągiewce wszyscy nabierali wprawy.
– Kto chce, może sobie zabrać do domu kilka chorągiewek i patyczków – zachęcała pani. – Będzie można 2 maja udekorować nimi okno albo balkon… Niech wszyscy widzą, że cieszymy się z tego, że jesteśmy Polakami.
Olkowi nie trzeba było dwa razy tego powtarzać. Nie namyślając się zbyt długo, wpakował cały plik chorągiewek i garść patyczków do swojej tekturowej teczki i zabrał do domu.
Do wieczora bawił się świetnie z Adą, grał z tatą w piłkę, pomagał mamie robić kisiel. Dopiero następnego dnia przypomniał sobie o chorągiewkach.
– Jutro święto flagi! – zawołał przerażony. – A ja zapomniałem o moich chorągiewkach. Pani powiedziała, że trzeba udekorować nimi dom. Sam przecież wybrałem te kolory…
Ada poważnie kiwnęła główką.
– Był księciem Lechem – poświadczyła zgodnie z prawdą.
– I co teraz? – zapytał tato.
– Będę je sklejał – oświadczył mężnie książę Lech.
Niestety, szybko okazało się, że kleją mu się palce. Mama z tatą popatrzyli na niego i… zabrali się do roboty. Tym razem chorągiewki powstawały w ekspresowym tempie. Zanim zapadł zmrok, okna i balkon były udekorowane, a szczęśliwy książę Lech chrapał w najlepsze. Może śnił mu się kołujący wysoko na niebie orzeł z biało-czerwoną chorągiewką w dziobie? Kto to wie?

Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania.

−Jak Olek świętował Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej?
−Jakie kolory ma flaga Polski?
−Jaki ptak jest symbolem narodowym Polski?
−Co sklejał Olek w domu z rodzicami?
−Co udekorowali rodzice chorągiewkami?
−Po co ludzie dekorują flagami swoje domy?
−Jak się nazywa kraj, w którym mieszkamy?

3. Oglądanie filmu edukacyjnego „Polak mały”

Link do filmu: Polak mały

4. Prezentowanie mapy Europy i sąsiadujących z Polską państw.

Mapa Europy, obrazek przedstawiający flagę Polski.
Rodzic pokazuje mapę Europy. Podaje nazwy sąsiadów Polski. Dziecko koloruje flagi. (Załącznik 1)

5. Ćwiczenia logopedyczne usprawniające narządy mowy – język, wargi, żuchwę – przed lusterkiem.

Rodzic demonstruje prawidłowe wykonanie ćwiczeń, powtarzając je kilkakrotnie.
Kolory flagi – Rodzic podaje kolory flagi. Gdy mówi biały – dzieci unoszą język do góry, w stronę nosa, gdy mówi czerwony – język opuszczają na dolną wargę.
Chorągiewki – tak jak chorągiewki poruszają się na wietrze, tak dzieci poruszają językiem po górnej wardze, od jednego kącika ust do drugiego.
Lech, Czech, Rus jadą na koniach – dzieci naśladują osobno stukot kopyt koni każdego z bohaterów legendy. Przyklejają szeroko ułożony język do podniebienia i odbijają go, jednocześnie ściągając wargi w dziobek i rozciągając szeroko.
Orzeł – dzieci wysuwają język do przodu, unosząc jego czubek do góry, i poruszają nim na boki, tak jak orzeł swymi skrzydłami.
Wędrówka po Polsce – przy szeroko otwartej jamie ustnej dzieci wysuwają język do przodu i poruszają nim do góry, w dół, w prawą stronę, w lewą stronę.