27 lutego 2020 grupy I i II z ulicy Obozowej udały się do Muzeum Obwarzanka.

Dziś odbył się bal karnawałowy grupy I i II.

Materiały do pobrania w załączniku.

Gr. 1
Słuchanie wiersza B. Formy „Nadeszła wiosna”.
Spojrzał w okno mały Paweł,
A w ogrodzie wiosna…
Świeżą trawę, przebiśniegi
W koszu nam przyniosła.

Obudziła pąki kwiatów w parku i w ogrodzie.
Zapomnijcie, moi mili,
O śniegu i chłodzie.

Pożyczyła od słoneczka
Garść ciepłych promieni.
Gdy ogrzeje nimi ziemię,
Świat się zazieleni.

Rozmowa na temat wiersza.
- Co zrobiła wiosna?
- Co jeszcze się zmieniło?

Gr. 1
Zabawa ruchowa kształtująca postawę ciała „Kwiaty rosną”.
Siad podparty, naśladowanie nasionka. Na hasło „Kwiatek rośnie”, powolne podnoszenie się do góry, aż do wyprostu, i wyciąganie rąk do góry.

Gr. 1
Kolorowanie kredkami wiosennych kwiatów – przebiśniegów.

Gr. 2 Słuchanie wiersza K. Datkun- Czerniak „Czekam na wiosnę”.

Dość mam sanek,
Nart i śniegu.
Chcę już w piłkę grać!
Po zielonej trawie biegać!
W berka sobie grać!

Dość mam chlapy i roztopów,
Szarych, smutnych dni.
Przybądź, wiosno, jak najprędzej,
Rozchmurz niebo mi.
Przynieś kwiaty, promień słonka,
Zieleń liści, ptaków śpiew.
Niech zadźwięczy pieśń skowronka.
Przybądź, proszę cię!

Rozmowa na temat wiersza.
- O co prosiła autorka wiersza?
- Dlaczego tęskniła za wiosną?
- Dlaczego chciała, aby odeszła zima?

Gr. 2
Ćwiczenia fleksyjne „Czego brakuje?
(Poprawne stosowanie końcówki rzeczownika w dopełniaczu)
Jedna kra – dwie kry
Jedno słońce – dwa słońca
Jeden krokus- dwa krokusy
Jedna chmura – dwie chmury
Jeden skowronek – dwa skowronki
Gr. 2
Ćwiczenia grafomotoryczne – łączenie kropek.

Gr. 2
Kolorowanie kredkami wiosennych kwiatów – krokusów.

Drodzy Rodzice!

Zgodnie z wytycznymi nasze przedszkole jest zamknięte.
Będziemy przesyłać Państwa dzieciom zadania do wykonania podczas pobytu w domu.

Pierwsze zadanie związane jest z motoryką małą, aby przygotowywać dzieci do nauki pisania i czytania.

Gr 1 – prosimy o wybranie „jednego” dowolnego prostego kształtu np. zwierzątko, kwiatek przedmiot

Gr 2 – prosimy o wybranie jednej litery alfabetu

Format pracy A4 na grubszym papierze.

Prosimy o wyklejenie wybranych kształtów, liter alfabetu wybranym materiałem: bibułą, papierem kolorowym, ryżem, kaszą, cekinami, itd.

Przykładowe prace do pobrania znajdują się w załącznikach pod tekstem – można wybrać coś innego.

Gr 1
Prosimy o przeczytanie dzieciom wiersza Iwony Salach „Znak wiosny”.

Wielkie zmiany dziś w ogrodzie,
Nie zobaczysz ich na co dzień.
Czy słyszycie, dzieci?
Woda z dachu ciurkiem leci:
Kapu, kap, chlapu, chlap,
To na pewno wiosny znak!

Młoda trawa już urosła
i w ogrodzie się zieleni,
taka tylko rośnie wiosną
odcieniami aż się mieni.

Tam pod płotem jeszcze śnieg,
a w nim co to? Kwiatek?
to przebiśnieg, a więc wiosna.
wiosna rządzi światem.

Na stodole w wielkim kole
stoi biały bociek,
a skowronek tuż nad boćkiem
śpiewa słodko w locie.

A więc, skoro takie zmiany
zachodzą na świecie,
to na pewno przyszła wiosna,
wiosna przyszła przecież!

Rozmowa na temat wiersza: „Jakie znaki wiosny były wymienione w wierszu?

Gr 2
W załączniku pod tekstem znajdują się ćwiczenia grafomotoryczne związane z literą „G”.

Gr 1 i 2
Zachęcamy do założenia własnej hodowli roślin. Przy pomocy kubeczków jednorazowych lub po jogurtach oraz ziemi, można zasadzić fasolę, cebulę, lub cebulkę kwiatową. Po powrocie do przedszkola utworzymy wystawę w kąciku przyrody.

Pozdrawiamy
Aleksandra Marszalik, Joanna Jelonek

Jak przygotować dziecko do nauki czytania?

W przedszkolu pojawia się tak zwane czytanie globalne czyli całościowe. Dziecko nie rozpoznaje liter w wyrazie, ale w połączeniu z obrazkiem rozpoznaje go jako całość. Dobry rozwój mowy , bogate słownictwo i prawidłowa wymowa dziecka sprzyja kształtowaniu gotowości do nauki czytania. Sześciolatek powinien już prawidłowo artykułować głoski. Należy kształtować motywację do samodzielnego czytania. Pomaga w tym literatura dziecięca. Dziecko zainteresowane słowem pisanym zaspokaja własną ciekawość, czerpie radość z poznawania i zdobywania nowych umiejętności i tym samym pokonuje trudności. Mobilizacją do dalszych wysiłków jest nagroda w formie pochwały osoby dorosłej.
Proces czytania w przedszkolu kieruje się pewnymi zasadami dydaktycznymi:
- zasada stopniowania trudności – polega na przechodzeniu od ćwiczeń prostych do coraz bardziej złożonych,
- zasada indywidualizacji – każde dziecko jest inne i w różnym czasie zdobywa umiejętności, zatem tez w innym czasie będzie przyswajało sobie litery,
- zasada systematyczności – polega na rozłożeniu nauki czytania na cały rok przedszkolny, stopniowego wprowadzania liter oraz ich utrwalania ( wprowadzanie trzech-czterech liter w ciągu miesiąca).
Podczas przygotowania dzieci do nauki czytania ważne jest, aby zachować kolejne etapy. Z najmłodszymi dziećmi prowadzi się ćwiczenia uwrażliwiające na odbieranie różnorodnych dźwięków z otoczenia, np. odgłosy instrumentów, zwierząt, zjawisk atmosferycznych, przedmiotów i dźwięków mowy ludzkiej. Kolejnym etapem są ćwiczenia doskonalące słuch językowy. Jest to kształtowanie pojęcia „zdania”. Dzieci zaczynają rozumieć, że w trakcie mówienia wypowiadamy, to o czym myślimy, tworząc w ten sposób zdanie. Zaczynamy ćwiczenia od bardzo krótkich zdań, np. „Ala ma kota”, „Ola ma psa”. Dzieci określają liczbę wyrazów w zdaniu. Można tutaj wykorzystać różne liczmany, np. klocki, kasztany, patyczki. Potem zwiększamy poziom trudności dokładając kolejne wyrazy, rozbudowując nasze zdanie, np. „Ala ma małego kota”, „Ola ma dużego psa”. Takie zabawy z dzieckiem pozwalają mu zrozumieć, że w trakcie naszego mówienia można wyodrębnić zdania, a w nich wyrazy. Kiedy dziecko opanuje już umiejętność wyodrębniania wyrazów w zdaniu można przystąpić do zabaw, w których należy wyodrębnić sylaby w wyrazach, przeliczając te sylaby i określać ich liczbę. Gdy dziecko zna już kilka liter, można wprowadzić rebusy obrazkowo-literowe. Nauka czytania zaczyna się od czytania sylab. Czytanie sylabami wpływa pozytywnie na stopień rozumienia tekstu i poprawia płynność czytania. Jeżeli dziecko wyodrębnia już słuchowo zdania, wyrazy i sylaby, należy przystąpić do analizy i syntezy głoskowej wyrazów, czyli określania jakie głoski słychać na początku, na końcu i w środku wyrazu.
W procesie nauki czytania bardzo ważne są zabawy doskonalące wrażliwość słuchową i spostrzegawczość wzrokową. Litera jest to znak graficzny, który piszemy i widzimy, natomiast głoska to odpowiednik słuchowy litery, który wymawiamy i słyszymy.
Powodem trudności w czytaniu u dzieci może być obniżony poziom funkcji psychicznych i procesów poznawczych. Może im towarzyszyć niski poziom orientacji w przestrzeni i zaburzona lateralizacja. Również wady wzroku i słuchu często utrudniają dokonywanie analizy wzrokowo-słuchowej. Dzieci w takimi problemami mylą często litery o podobnym kształcie i brzmieniu. Niewielkie trudności można niwelować samemu, natomiast niepokojące nas problemy należy skonsultować ze specjalistami, aby mogli postawić właściwą diagnozę.

Źródło: Przewodnik Bliżej Przedszkola nr 7-8.214-215/2019, pod red. R. Halik, M. Stasińska, M. Majewska, N. Łasocha, K. Gawlik, A. Czeglik s. 36-37

Opracowała : Joanna Jelonek

Byliśmy w domu kultury i ozdabialismy szklane bombki. Udział w wycieczce brały gr I i II.

Dzisiaj w naszym przedszkolu zostały przeprowadzone warsztaty fotograficzne z profesjonalnym fotografem i sprzętem.

Lateralizacja jest to stronność, czyli dominacja narządów ruchu podczas pracy kończyn górnych i dolnych oraz narządów zmysłów oczu i uszu. Lateralizacje ustala się również w zakresie dominacji pracy półkuli mózgowej. Jeśli lateralizacja jest prawostronna to dominuje półkula lewa mózgu, jeśli lateralizacja jest lewostronna to dominuje prawa półkula mózgu.

Proces lateralizacji rozwija się już w okresie niemowlęcym. Badania jednak nie wykazują różnic w zakresie preferencji jednej z rąk do 6 miesiąca roku życia. Od 7 miesiąca życia dziecka jedna z półkul mózgowych zaczyna przejawiać przewagę czynnościową i wtedy widać u dziecka ze chętniej posługuje się prawą lub lewą ręką. Między 2 a 3 rokiem życia można zaobserwować zanik przejawów lateralizacji kończyn górnych, ponieważ doskonali się wtedy umiejętność chodzenia i biegania, która angażuje jednocześnie dwie półkule mózgowe. Gdy czynność chodzenia staje się umiejętnością zautomatyzowaną, dziecko zaczyna wyraźnie preferować jedną z rąk. Dopiero w wieku 6-7 lat ustala się dominacja jednej z rąk. Lateralizacja pozostałych narządów ruchu wykształca się do 12-14 roku życia.

Rodzaje lateralizacji:

• lateralizacja jednorodna – gdy występuje dominacja prawostronna oka, ręki, nogi i lewej półkuli mózgu lub lewostronna ręki, nogi, oka i prawej półkuli mózgu,
• lateralizacja niejednorodna- składa się na nią lateralizacja skrzyżowana, która występuje, gdy przewaga narządów ruchu i zmysłów jest po obu stronach ciała np. praworęczne, lewooczne,
• lateralizacja nieustalona (słaba)- występuje wtedy, gdy nie ma ustalonej dominacji narządów ruchu i zmysłów, np. oburęczność, obuoczność.

Lateralizację sprawdza się dopiero od 3 roku życia dziecka. Kiedy dzieci zaczynają pisać litery w przedszkolu, często piszą ich lustrzane odbicie. Nie jest to jednak powód do zmartwień jest to normalne i wynika z niedojrzałości w zakresie orientacji w przestrzeni. Jeśli w pierwszej klasie dzieci nadal utrzymują taki sposób pisania może to być powód do niepokoju. Wtedy powinno się porozmawiać z psychologiem/pedagogiem. U dzieci, których zdiagnozowano w późniejszym wieku dysleksję, występuje lateralizacja niejednorodna najczęściej skrzyżowana. Tym dzieciom należy się bacznie przyglądać i dawać pomoc w formie dodatkowych ćwiczeń.

U dzieci, które mają opóźniony rozwój lateralizacji, może się to w znaczący sposób przekładać na różne umiejętności. Specjaliści zwracają uwagę na trudności w różnicowaniu prawej i lewej strony, w orientacji w schemacie ciała, problemy z orientacja w przestrzeni lub trudności z koordynacją wzrokowo- ruchową. Wymienione trudności mogą przejawiać się w problemach w nauce pisania i czytania. Mogą również powodować problemy w odzwierciedlaniu figur geometrycznych lub rysowaniu figur symetrycznych.

Opracowała : Joanna Jelonek

Źródło: Przewodnik Bliżej Przedszkola nr 12.219/2019, pod red. R. Halik, M. Stasińska, M. Majewska, N. Łasocha, A. Czeglik s. 19-21

Odwiedziła nas mama Roberta ze swoimi papugami.

Dzieci podczas zabawy, doświadczania nowych rzeczy czy po prostu przy jedzeniu często się brudzą. Wydawałoby się, że jest to naturalne. Jednak zdarza się tak, że dla niektórych rodziców i nauczycieli jest to problem. Rodzic wychodzi z założenia, że jeśli posyła czyste dziecko do przedszkola to takie powinno wrócić, a jak jest inaczej to jest to wina nauczyciela, który „ nie dopilnował” dziecka. Dla nauczycieli jest to problem, który polega na wytłumaczeniu rodzicom powodu ubrudzenia nowych spodni bądź bluzki.
Jest takie słynne powiedzenie „brudne dziecko to szczęśliwe dziecko”. Wszyscy je często powtarzamy jednak nie zawsze nam się to do końca podoba. Natomiast okazuje się, że poprzez pozwalanie dziecku na bycie samodzielnym, oznaczające to, że samo spożywa posiłki, samo rozwiązuje konflikty, biega, skacze, itp. uczy się nowych rzeczy, zdobywa wiedzę poprzez samodzielne doświadczanie.
Rodzic oddając swoje dziecko do przedszkola musi darzyć zaufaniem nauczycieli. Nauczyciele wiedzą co jest dobre dla dzieci, a co złe i na ile mogą dać swobody dzieciom. Jest zrozumiałe, że rodzice boją się o swoje pociechy kiedy nie mają ich obok siebie i muszą je oddać pod opiekę innych. Ale też oczekują, aby ich dziecko wynosiło dużo z przedszkola, zdobywało nową wiedzę i było aktywne. Więc jest to naturalne, że w ciągu godzin przebytych w przedszkolu dziecko ma prawo się pobrudzić, wywrócić czy zrobić dziurę w spodniach. Aby uniknąć sporów i niepotrzebnych przykrości, ubierajmy dziecko w wygodne stroje i nie koniecznie te najlepsze, żeby dzieci mogły je pobrudzić.
Jeśli dziecko naprawdę ma się dobrze bawić w przedszkolu i równocześnie czegoś nauczyć musi poćwiczyć dane doświadczenie, przecież ma prawo do popełniania błędów i do próby ich naprawienia.
Zachęcanie do samodzielności to najwyższy wyraz miłości, jaki można okazać dziecku. Dziecko potrafiące się samodzielnie ubrać, skorzystać z toalety czy zjeść czuje się bezpieczniej. Dziecko samodzielne radzi sobie łatwiej z wyzwaniami i czuje się pewniej w grupie. Nauczyciele i rodzice powinni pozwalać dzieciom doświadczać, poznawać świat, popełniać błędy i czuwać nad tym, aby były bezpieczne.

Opracowała: Joanna Jelonek

Źródło:

Przewodnik Bliżej Przedszkola nr 10.193/2017, pod red. R. Halik, M. Stasińska, M. Majewska, N. Łasocha, K. Gawlik, A. Czeglik s. 6-10