Na co dzień przedszkole jest wypełnione śmiechem radością i beztroską dzieci. We wrześniu jednak trochę się zmienia. To nowo przyjęte maluchy bardzo trudno znoszą rozstanie z rodzicami. Często czują się porzucone i samotne. Zdarza się, że na stres związany z pójściem do przedszkola dzieci reagują wybuchem agresji, rzeczywistymi lub wymyślonymi bólami brzucha. W nocy mają problemy ze snem, w skrajnych przypadkach dochodzi nawet do moczenia się. To tylko niektóre z objawów adaptacyjnych. Te problemy dotyczą również rodziców tych dzieci i personelu przedszkola. Im także jest bardzo trudno w okresie adaptacyjnym dzieci. Dlatego rodzą się pytania takie jak :
- Co zrobić, aby dzieci przychodziły z uśmiechem do przedszkola?
- Jakie stworzyć warunki, aby przedszkole było przyjazne dla dzieci i ich rodziców?
- Czy kadra może działać tak aby proces adaptacji przeszedł łagodnie i bezpiecznie?
W. Okoń definicję terminu adaptacji przedstawia jako „zachowanie przystosowawcze organizmu w stosunku do zmian zachodzących w środowisku”.
Bardzo ważną rolę w prawidłowym rozwoju dziecka odgrywa naturalne środowisko wychowawcze czyli rodzina. To rodzina ma znaczący wpływ na rozwój dziecka, gdyż na początku jej zadaniem jest zaspokojenie potrzeb fizjologicznych, potrzeby opieki, miłości, poczucie bezpieczeństwa oraz przynależności. Zapewnienie dziecku tych potrzeb ma znaczący wpływ na przebieg procesu adaptacji, gdyż kształtuje pewność siebie, a także dzięki niej kształtują się nowe potrzeby, jak potrzeba osiągnięć, kontaktów społecznych z szerszym otoczeniem, ciekawości, przyjaźni, szacunku, uznania, samo urzeczywistnienia.
Rodzice odgrywają znacząca rolę w adaptacji dziecka w przedszkolu. Jeśli pokażą dziecku swoim zachowaniem i odczuciami, że ufają NAM czyli personelowi przedszkola, dziecku łatwiej będzie nawiązać z nami relację i odnaleźć się w nowym miejscu.
Personel przedszkola powinien stworzyć warunki sprzyjające płynnej adaptacji dziecka poprzez prowadzenie gier i zabaw rozwijających poczucie własnej wartości, zabaw rozluźniających poprzez korzystanie z metod słynnych autorów takich jak W. Sherborne czy P. Denisona oraz zabawy integrujące M. Tomaszewskiej.
Rozmowy, zabawy i opowieści ruchowe mają na celu stworzenie dzieciom możliwości przeżywania radości, zadowolenia, twórczości, nawiązywania dobrych kontaktów w grupie oraz uczenia się współpracy i współżycia w zespole.
Rodzice często boją się rozmawiać o swoich obawach i problemach jednak właśnie rozmowa
z nauczycielem swojego dziecka jest jednym z najważniejszych etapów adaptacji dziecka i samego rodzica w przedszkolu. Dlatego nie bójmy się otwierać i rozmawiać ! Współpraca jest kluczem do sukcesu.
Opracowanie: Joanna Rózga
Opracowanie: Joanna Rózga
Źródła:
Czasopismo Wychowanie w przedszkolu -„ Uśmiech na twarzy dziecka" M. Bronisławska nr 8, 2013
Czasopismo Bliżej przedszkola -"Jak ułatwić dziecku start w przedszkolu ?" D. Kasprzyk nr 10 2009.
Nowy słownik pedagogiczny W. Okoń
