Jak przygotować dziecko do nauki czytania?

W przedszkolu pojawia się tak zwane czytanie globalne czyli całościowe. Dziecko nie rozpoznaje liter w wyrazie, ale w połączeniu z obrazkiem rozpoznaje go jako całość. Dobry rozwój mowy , bogate słownictwo i prawidłowa wymowa dziecka sprzyja kształtowaniu gotowości do nauki czytania. Sześciolatek powinien już prawidłowo artykułować głoski. Należy kształtować motywację do samodzielnego czytania. Pomaga w tym literatura dziecięca. Dziecko zainteresowane słowem pisanym zaspokaja własną ciekawość, czerpie radość z poznawania i zdobywania nowych umiejętności i tym samym pokonuje trudności. Mobilizacją do dalszych wysiłków jest nagroda w formie pochwały osoby dorosłej.
Proces czytania w przedszkolu kieruje się pewnymi zasadami dydaktycznymi:
- zasada stopniowania trudności – polega na przechodzeniu od ćwiczeń prostych do coraz bardziej złożonych,
- zasada indywidualizacji – każde dziecko jest inne i w różnym czasie zdobywa umiejętności, zatem tez w innym czasie będzie przyswajało sobie litery,
- zasada systematyczności – polega na rozłożeniu nauki czytania na cały rok przedszkolny, stopniowego wprowadzania liter oraz ich utrwalania ( wprowadzanie trzech-czterech liter w ciągu miesiąca).
Podczas przygotowania dzieci do nauki czytania ważne jest, aby zachować kolejne etapy. Z najmłodszymi dziećmi prowadzi się ćwiczenia uwrażliwiające na odbieranie różnorodnych dźwięków z otoczenia, np. odgłosy instrumentów, zwierząt, zjawisk atmosferycznych, przedmiotów i dźwięków mowy ludzkiej. Kolejnym etapem są ćwiczenia doskonalące słuch językowy. Jest to kształtowanie pojęcia „zdania”. Dzieci zaczynają rozumieć, że w trakcie mówienia wypowiadamy, to o czym myślimy, tworząc w ten sposób zdanie. Zaczynamy ćwiczenia od bardzo krótkich zdań, np. „Ala ma kota”, „Ola ma psa”. Dzieci określają liczbę wyrazów w zdaniu. Można tutaj wykorzystać różne liczmany, np. klocki, kasztany, patyczki. Potem zwiększamy poziom trudności dokładając kolejne wyrazy, rozbudowując nasze zdanie, np. „Ala ma małego kota”, „Ola ma dużego psa”. Takie zabawy z dzieckiem pozwalają mu zrozumieć, że w trakcie naszego mówienia można wyodrębnić zdania, a w nich wyrazy. Kiedy dziecko opanuje już umiejętność wyodrębniania wyrazów w zdaniu można przystąpić do zabaw, w których należy wyodrębnić sylaby w wyrazach, przeliczając te sylaby i określać ich liczbę. Gdy dziecko zna już kilka liter, można wprowadzić rebusy obrazkowo-literowe. Nauka czytania zaczyna się od czytania sylab. Czytanie sylabami wpływa pozytywnie na stopień rozumienia tekstu i poprawia płynność czytania. Jeżeli dziecko wyodrębnia już słuchowo zdania, wyrazy i sylaby, należy przystąpić do analizy i syntezy głoskowej wyrazów, czyli określania jakie głoski słychać na początku, na końcu i w środku wyrazu.
W procesie nauki czytania bardzo ważne są zabawy doskonalące wrażliwość słuchową i spostrzegawczość wzrokową. Litera jest to znak graficzny, który piszemy i widzimy, natomiast głoska to odpowiednik słuchowy litery, który wymawiamy i słyszymy.
Powodem trudności w czytaniu u dzieci może być obniżony poziom funkcji psychicznych i procesów poznawczych. Może im towarzyszyć niski poziom orientacji w przestrzeni i zaburzona lateralizacja. Również wady wzroku i słuchu często utrudniają dokonywanie analizy wzrokowo-słuchowej. Dzieci w takimi problemami mylą często litery o podobnym kształcie i brzmieniu. Niewielkie trudności można niwelować samemu, natomiast niepokojące nas problemy należy skonsultować ze specjalistami, aby mogli postawić właściwą diagnozę.

Źródło: Przewodnik Bliżej Przedszkola nr 7-8.214-215/2019, pod red. R. Halik, M. Stasińska, M. Majewska, N. Łasocha, K. Gawlik, A. Czeglik s. 36-37

Opracowała : Joanna Jelonek

Lateralizacja jest to stronność, czyli dominacja narządów ruchu podczas pracy kończyn górnych i dolnych oraz narządów zmysłów oczu i uszu. Lateralizacje ustala się również w zakresie dominacji pracy półkuli mózgowej. Jeśli lateralizacja jest prawostronna to dominuje półkula lewa mózgu, jeśli lateralizacja jest lewostronna to dominuje prawa półkula mózgu.

Proces lateralizacji rozwija się już w okresie niemowlęcym. Badania jednak nie wykazują różnic w zakresie preferencji jednej z rąk do 6 miesiąca roku życia. Od 7 miesiąca życia dziecka jedna z półkul mózgowych zaczyna przejawiać przewagę czynnościową i wtedy widać u dziecka ze chętniej posługuje się prawą lub lewą ręką. Między 2 a 3 rokiem życia można zaobserwować zanik przejawów lateralizacji kończyn górnych, ponieważ doskonali się wtedy umiejętność chodzenia i biegania, która angażuje jednocześnie dwie półkule mózgowe. Gdy czynność chodzenia staje się umiejętnością zautomatyzowaną, dziecko zaczyna wyraźnie preferować jedną z rąk. Dopiero w wieku 6-7 lat ustala się dominacja jednej z rąk. Lateralizacja pozostałych narządów ruchu wykształca się do 12-14 roku życia.

Rodzaje lateralizacji:

• lateralizacja jednorodna – gdy występuje dominacja prawostronna oka, ręki, nogi i lewej półkuli mózgu lub lewostronna ręki, nogi, oka i prawej półkuli mózgu,
• lateralizacja niejednorodna- składa się na nią lateralizacja skrzyżowana, która występuje, gdy przewaga narządów ruchu i zmysłów jest po obu stronach ciała np. praworęczne, lewooczne,
• lateralizacja nieustalona (słaba)- występuje wtedy, gdy nie ma ustalonej dominacji narządów ruchu i zmysłów, np. oburęczność, obuoczność.

Lateralizację sprawdza się dopiero od 3 roku życia dziecka. Kiedy dzieci zaczynają pisać litery w przedszkolu, często piszą ich lustrzane odbicie. Nie jest to jednak powód do zmartwień jest to normalne i wynika z niedojrzałości w zakresie orientacji w przestrzeni. Jeśli w pierwszej klasie dzieci nadal utrzymują taki sposób pisania może to być powód do niepokoju. Wtedy powinno się porozmawiać z psychologiem/pedagogiem. U dzieci, których zdiagnozowano w późniejszym wieku dysleksję, występuje lateralizacja niejednorodna najczęściej skrzyżowana. Tym dzieciom należy się bacznie przyglądać i dawać pomoc w formie dodatkowych ćwiczeń.

U dzieci, które mają opóźniony rozwój lateralizacji, może się to w znaczący sposób przekładać na różne umiejętności. Specjaliści zwracają uwagę na trudności w różnicowaniu prawej i lewej strony, w orientacji w schemacie ciała, problemy z orientacja w przestrzeni lub trudności z koordynacją wzrokowo- ruchową. Wymienione trudności mogą przejawiać się w problemach w nauce pisania i czytania. Mogą również powodować problemy w odzwierciedlaniu figur geometrycznych lub rysowaniu figur symetrycznych.

Opracowała : Joanna Jelonek

Źródło: Przewodnik Bliżej Przedszkola nr 12.219/2019, pod red. R. Halik, M. Stasińska, M. Majewska, N. Łasocha, A. Czeglik s. 19-21

Dzieci podczas zabawy, doświadczania nowych rzeczy czy po prostu przy jedzeniu często się brudzą. Wydawałoby się, że jest to naturalne. Jednak zdarza się tak, że dla niektórych rodziców i nauczycieli jest to problem. Rodzic wychodzi z założenia, że jeśli posyła czyste dziecko do przedszkola to takie powinno wrócić, a jak jest inaczej to jest to wina nauczyciela, który „ nie dopilnował” dziecka. Dla nauczycieli jest to problem, który polega na wytłumaczeniu rodzicom powodu ubrudzenia nowych spodni bądź bluzki.
Jest takie słynne powiedzenie „brudne dziecko to szczęśliwe dziecko”. Wszyscy je często powtarzamy jednak nie zawsze nam się to do końca podoba. Natomiast okazuje się, że poprzez pozwalanie dziecku na bycie samodzielnym, oznaczające to, że samo spożywa posiłki, samo rozwiązuje konflikty, biega, skacze, itp. uczy się nowych rzeczy, zdobywa wiedzę poprzez samodzielne doświadczanie.
Rodzic oddając swoje dziecko do przedszkola musi darzyć zaufaniem nauczycieli. Nauczyciele wiedzą co jest dobre dla dzieci, a co złe i na ile mogą dać swobody dzieciom. Jest zrozumiałe, że rodzice boją się o swoje pociechy kiedy nie mają ich obok siebie i muszą je oddać pod opiekę innych. Ale też oczekują, aby ich dziecko wynosiło dużo z przedszkola, zdobywało nową wiedzę i było aktywne. Więc jest to naturalne, że w ciągu godzin przebytych w przedszkolu dziecko ma prawo się pobrudzić, wywrócić czy zrobić dziurę w spodniach. Aby uniknąć sporów i niepotrzebnych przykrości, ubierajmy dziecko w wygodne stroje i nie koniecznie te najlepsze, żeby dzieci mogły je pobrudzić.
Jeśli dziecko naprawdę ma się dobrze bawić w przedszkolu i równocześnie czegoś nauczyć musi poćwiczyć dane doświadczenie, przecież ma prawo do popełniania błędów i do próby ich naprawienia.
Zachęcanie do samodzielności to najwyższy wyraz miłości, jaki można okazać dziecku. Dziecko potrafiące się samodzielnie ubrać, skorzystać z toalety czy zjeść czuje się bezpieczniej. Dziecko samodzielne radzi sobie łatwiej z wyzwaniami i czuje się pewniej w grupie. Nauczyciele i rodzice powinni pozwalać dzieciom doświadczać, poznawać świat, popełniać błędy i czuwać nad tym, aby były bezpieczne.

Opracowała: Joanna Jelonek

Źródło:

Przewodnik Bliżej Przedszkola nr 10.193/2017, pod red. R. Halik, M. Stasińska, M. Majewska, N. Łasocha, K. Gawlik, A. Czeglik s. 6-10

Mutyzm wybiórczy, inaczej selektywny zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia jest to niemówienie w konkretnych sytuacjach, w pewnym środowisku lub w stosunku do wybranych osób trwające dłużej niż jeden miesiąc, w tym samych czasie dziecko komunikuje się z innymi osobami, w innym środowisku lub innych sytuacjach. Należy jednak zwrócić uwagę na to czy dziecko nas rozumie, mówi w naszym języku, a może ma problemy artykulacyjne lub niedosłyszy, wtedy również nie będzie do nas mówiło.
Mutyzm wiąże się z lękiem. Takie dzieci nie zwracają na siebie uwagi krzykiem, są bardzo ciche i spokojne i raczej trzymają się skrupulatnie panujących zasad. Jest to ich sposób na to, aby zostać niezauważonymi. Często też ich poziom inteligencji nie odbiega od normy. Dziecko, które jest przerażone, mimo chęci nie jest w stanie wydobyć z siebie głosu. Kolejnym objawem strachu może być nie korzystanie z łazienki, nie spożywanie posiłków podczas całego pobytu dziecka w danym miejscu. Lęk przez ocena innych jest tak duży, że takie dzieci przestają wyrażać emocje mimiką, brak w ich ekspresji. Takie zachowania wiążą się ze strachem, mutyzm wybiórczy u każdego dziecka przebiega inaczej. Bywa tak, że te dzieci bawią się z rówieśnikami ale nie używają słów tylko gestów.
Nasze prawo nie definiuje mutyzmu wybiórczego jako, iż dziecko powinno otrzymać od poradni specjalistycznych orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego. Dziecko z mutyzmem nie wykazuje problemów związanych ze sprawnym używaniem aparatu mowy czy braków językowych. W praktyce dzieci z tym zaburzeniem otrzymują opinię o potrzebie kształcenia specjalnego. Różnica miedzy orzeczeniem a opinią polega na tym, że opinia mówi tylko o tym co należałoby zrobić, aby pomóc dziecku, natomiast orzeczenie wskazuje na konkretne kroki, które należy bezwzględnie podjąć.
Mutyzm wybiórczy jest to lęk przed oceną ze strony innych. Chociaż on pozostanie z dzieckiem na zawsze, udaje się go zminimalizować. Dzięki pracy rodziców, nauczycieli i specjalistów można doprowadzić do sytuacji, w której dziecko będzie komunikowało się werbalnie z otoczeniem.

Opracowała: Joanna Jelonek

Źródło:

Przewodnik Bliżej Przedszkola nr 7-8.214-215/2019, pod red. R. Halik, M. Stasińska, M. Majewska, N. Łasocha, K. Gawlik, A. Czeglik s. 18-21

Zarówno dorośli, jak i dzieci, z utęsknieniem czekają na nadejście lata. Słońce, plaża i woda to częsty kierunek wybierany na wypoczynek. Dzieci bardzo lubią różnego rodzaju zabawy w wodzie. Należy jednak pamiętać, iż woda to żywioł przy którym trzeba zachować szczególną ostrożność, ponieważ brawura i brak umiejętności pływackich, mogą doprowadzić do tragedii.
Powszechne wyobrażenie o utonięciu to gwałtowne machanie rękami i wołanie o pomoc przez osobę tonącą. Jednak tak nie jest.
Dziecko stara się utrzymać na powierzchni wody, nie wydobywa jednak z siebie żadnego dźwięku.
Inne symptomy wskazujące na to, że dziecko znajdujące się w wodzie potrzebuje pomocy i może się topić to:

• Cisza - najpierw dzieci beztrosko bawiły się, śmiały i krzyczały, później zamilkły
• Wzrok jest mętny jeżeli oczy są otwarte,
• Oczy mogą być często zamknięte,
• Dziecko utrzymuje pozycję pionową,
• Usta znajdują się na wysokości tafli wody,
• Głowa znajduje się ponad powierzchnią wody,
• Głowa jest odchylona do tyłu, usta otwarte,
• Włosy wpadają do oczu.

Bardzo dużo dzieci topi się w pobliżu rodziców i osób im bliskich. Błędne wyobrażenie o krzyku tonącego, gwałtownych ruchach kończyn, prowadzi często do tragedii i braku pomocy. Dorośli zazwyczaj uważają że są w stanie zapewnić należytą opiekę sobie i swoim pociechom. Wystarczy chwila podczas której rodzic zamiast koncentrować uwagę na dziecku rozmawia przez telefon komórkowy, często odwracając się tyłem do kąpiącego się dziecka. Bardzo ważne zadanie dla rodziców to znajomość udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej oraz zapewnienie dzieciom bezpieczeństwa w postaci wypoczynku nad strzeżonym kąpieliskiem. Zawsze wtedy można liczyć na działania podjęte przez wyszkolonego ratownika.

Opracowanie : Aleksandra Marszalik

Źródło: https://www.sosrodzice.pl/dzieci-tona-w-ciszy-najczesciej-na-oczach-opiekunow/

1-5.07.2019 r. Temat tygodnia: Lipcowa łąka.
Poznanie z nową grupą i nową wychowawczynią. Przypomnienie zasad bezpieczeństwa. Zabawy integracyjne. Doskonalenie umiejętności słuchania ze zrozumieniem. Zabawy rozwijające logiczne myślenie. Gra „Bajka” – rozwijanie twórczego myślenia i opowiadania historii. Słuchanie wiersza
I. Salach „Łąka”. Wykonanie pracy plastycznej „Łąka z mojej wyobraźni” – malowanie farbami. Tworzenie tematycznych dekoracji do sali – rozwijanie sprawności manualnej. Zabawy na świeżym powietrzu, obserwacja przyrody, szczególnie owadów. Tradycyjne zabawy kołowe ze śpiewem. Zabawy matematyczne – porównywanie liczebności zbiorów, dodawanie i odejmowanie. Nauka piosenki „Słoneczko”. Zabawy sensoryczne – tworzenie z masy solnej. Słuchanie baśni czytanych przez nauczyciela. Zabawy na świeżym powietrzu.

8-12.07.2019 r. Temat tygodnia: Motyle na łące.
Zabawy rozwijające sprawność manualną – wycinanki z papieru, zabawy drucikami kreatywnymi. Czytanie książki „Mały atlas motyli” E. i P. Pawlaków. Rozmowy nt. życia, wyglądu motyli. Poznanie ciekawostek o motylach. Przygotowanie plakatów informacyjnych o motylach – rozwijanie umiejętności pracy w grupie, wzbogacanie wiedzy przyrodniczej dzieci. Praca plastyczna „Motyle”. Zabawy rozwijające spostrzegawczość . Zabawy matematyczne doskonalące umiejętność liczenia, rozwiązywanie zadań z treścią. Zabawy rozwijające umiejętność opowiadania i słuchania ze zrozumieniem. Zabawy paluszkowe. Ćwiczenia logopedyczne. Zabawy rzutne z piłką, zabawy bieżne w ogrodzie. Słuchanie książki J. Kahouna „Puchate trzmieliki” czytanej przez nauczyciela. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym.

15-19.07.2019 r. Temat tygodnia: W świecie owadów.
Zabawy umuzykalniające. Czytanie książki E. Carle’a „Biedronka” – rozmowa oceniająca zachowanie głównych bohaterów książki. Oglądanie zdjęć i filmów edukacyjnych przybliżających mieszkańców łąki, ze szczególnym uwzględnieniem owadów. Zabawy rozwijające słuch fonematyczny. Zabawy matematyczne kształtujące umiejętność prawidłowego posługiwania się liczebnikami porządkowymi. Tworzenie gry planszowej-ściganki. Zabawy paluszkowe. Nauka piosenki „Słoneczko” i zabawy rytmiczne. Gimnastyka buzi i języka. Oglądanie roślin łąkowych, suszenie roślin do zielnika. Czytanie książki „Dzieci z ulicy Awanturników” A. Lindgren. Zabawy swobodne rozwijające inwencję twórczą dzieci. Zabawy sensoryczne z wodą. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym.

22-26.07.2019 r. Temat tygodnia: Kochamy przyrodę.
Zabawy wzbogacające słownictwo. Utrwalanie i porządkowanie wiadomości przyrodniczych – przyporządkowanie zwierząt do ich naturalnych siedlisk, ciekawostki o owadach, rozmowa nt. ekologii i konieczności ochrony terenów zielonych. Praca plastyczna „Owady”. Ćwiczenia grafomotoryczne. Zabawy z chustą animacyjną. Gra logiczna „Sudoku obrazkowe”. Utrwalanie poznanych piosenek, zabawy muzyczno-ruchowe. Przypomnienie zasad bezpieczeństwa ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji mogących wystąpić podczas wakacji. Pożegnanie przed wakacjami. Gimnastyka buzi i języka. Zabawy językowe rozwijające umiejętność budowania opowiadania na podstawie ilustracji. Czytanie książki A. Lindgren „Dzieci z ulicy Awanturników”. Zabawy swobodne dzieci. Zabawy na świeżym powietrzu.

Piosenka

Lato w kawiarence
B. Gowik

1. Za rogiem czeka lato w malutkiej kawiarence,
Popija słodki soczek, balonik trzyma w ręce.
I zaprasza na wakacje teraz, już!

Ref:
Lato, ach, lato, zaczaruj wszystkich nas!
Byśmy za tobą pobiegli w ciepły las.
Na mchu i cieplej trawce przy tobie poleżeli.
Na ptaki popatrzyli i wracać stad nie chcieli.
Zaczaruj dla nas morze, powędruj z nami w góry.
Popluskaj się w jeziorze, popatrz w chmury.

2. Już wola do nas lato, kapelusz ma na głowie.
I niesie dla nas lody w polewie malinowej!
„Przyjeżdżajcie na wakacje teraz, już!”.

Ref:
Lato, ach, lato…..

3. I letnia dyskoteka wesoło nas zaprasza.
Z uśmiechem lato czeka, wakacje wita nasze!
Bo wakacje to atrakcje – teraz, już!.

Ref:
Lato, ach, lato…..

Wiersz

Co robią latem dni tygodnia?
G. Lech

- Co wy na to, że już lato?-
Tydzień swoje dni zapytał.
Poniedziałek zsiadł z roweru.
- Radość dla kolarzy wielu!
Wtorek książkę czytał właśnie.
Mruknął tylko: - Lubię baśnie!
Latawca puszczała środa,
Bo piękna była pogoda.
Czwartek rzekł: - Ja wciąż maluje,
Jak się świetnie w lesie czuję.
Piątek tylko machnął ręką:
- Chciałbym zagrać, lecz nieprędko
Znajdę gracza w tym upale.
Szachów nie otwieram wcale.
- A Sobota? – Cóż mam rzec.
Niosę piłkę, dziś gram mecz.
- Czy Niedziela coś dopowie?
Nie dopowie, bo jest w kinie
Ma animowanym filmie.
A czy film ten był o lecie,
W poniedziałek się dowiecie.

Źródło:
Przewodnik metodyczny cz.5 „Olek i Ada”, wyd. MAC edukacja, s. 158
Przewodnik metodyczny cz.5 „Olek i Ada”, wyd. MAC edukacja, s. 127

Niby tacy sami, a jednak inni 3-7.06.2019 r.

1. Powitanie zabawą „Krążący uśmiech”. Słuchanie piosenki pt. „Inni, a tacy sami”. Zabawa ruchowa „Kto dalej?” Poznawanie warunków życia dzieci w Indiach „Kim są Adil i Dalaja?”. Poznawanie nazw różnych kultur. Zajęcia plastyczne „Dziecięce marzenia”.
2. Zabawa „Witamy się”. Słuchanie opowiadania M. Strękowskiej- Zaremby pt. „Karim”. Rozmowa na temat treści opowiadania. Wyjaśnienie pojęcia tolerancja. Zabawa ruchowa „Powitania”.
3. Zabawa „Przewodnik”. Rozpoznawanie innych osób za pomocą dotyku „Kto stoi przed tobą?”. Rozmowa na temat osób niedosłyszących i niesłyszących „Kiedy wokół nas panuje cisza”. Wyjaśnienie pojęcia niepełnosprawność. Zabawa ruchowa „Rzeźba przyjaciół”.
4. Zabawa na powitanie „Iskierka przyjaźni”. Zabawa ruchowa „Znajdź swojego przyjaciela”. Rozmowa na temat liczby przyjaciół „Czy przyjaciel może być tylko jeden?”.
5. Zabawa naśladowcza „Lusterko”. Poznawanie narzędzi służących do pomiaru długości. Słuchanie wiersza A. Widzowskiej pt. „Dzieci na Ziemi”.

Wakacyjne podróże 10-14.06.2019 r.

1. Powitanie zabawą „Wesołe imię”. Słuchanie piosenki pt. „Lato w kawiarence”. Rozmowa na temat piosenki. Słuchanie wiersza L. Łącz pt. „Letnie wakacje”. Rozmowa na temat wiersza. Tworzenie mapy skojarzeń do słowa wakacje. Zagadki słuchowe „Czy będę podróżować?’. Praca plastyczna „Wakacyjna wyprawa”.
2. Zabawa na powitanie „Gość”. Wprowadzenie do tematu zajęć „Muszle”. Słuchanie opowiadania M. Strekowskiej-Zaremby pt. „Bursztynek”. Rozmowa na temat opowiadania. Zabawa ruchowa „Szum morskich fal”. Opowiadanie historyjki obrazkowej.
3. Słuchanie wiersza E. Stadtmuller pt. „Wakacyjny pociąg”. Rozmowa na temat wiersza. Zabawa inscenizacyjna na podstawie utworu. Nauka piosenki „Lato w Kawiarence”.
4. Zabawa na powitanie „Witam, dzieci które…”. Zabawa „Znamy te figury”. Projektowanie rabatki kwiatowej. Układanie szlaczka. Zabawa ruchowa „Rabatki i klomby”.
5. Rozwiązywanie zagadek związanych z latem. Zabawa ruchowa „Przyszło lato”. Zabawa „Bagaż podróżnika”. Zajęcia techniczne – wykonanie walizki wakacyjnej.

Pożegnania nadszedł czas 17-21.06.2019 r.

1. Słuchanie piosenki K. Gowik pt. „Moje marzenia”. Rozmowa na temat piosenki. Oglądanie reprodukcji obrazów przedstawiających lato. Rozwiązywanie zagadek słuchowych „Zjawiska charakterystyczne dla lata”. Praca plastyczna „Wakacyjny krajobraz”.
2. Powitanie zabawą „Głuchy telefon”. Słuchanie wiersza G. Lech pt. „Co robią latem dni tygodnia?”. Rozmowa na temat wiersza. Zabawa ruchowa z piosenką „Laurecja”.
3. Powitanie zabawą „Przekaż wiadomość”. Słuchanie wiersza P. Beręsewicza pt. „Czemu?”. Rozmowa na temat wiersza. Loteryjka obrazkowa „Kalendarz przyrody”. Zabawa dydaktyczna „Kąciki”.
4. Zabawa na powitanie „Znam swoje nazwisko i swój adres zamieszkania”. Praca w książkach – rozmowy na temat ilustracji. Wykonanie plakatu „Rady na wakacje”. Zabawa ruchowa „Czym na wakacje?”.
5. Zabawa „Przekaż wiadomość”. Zabawa w kontynuowanie opowiadania „Pewnego dnia Olek i Ada…”. Zabawa ruchowa w kole „Brawo dla tych, którzy…”. Praca plastyczna „Moje wspomnienie z przedszkola”.

Sport 24-28.06.2019 r.

1. Zapoznanie z tematem olimpiad sportowych. Oglądanie obrazków z różnymi dyscyplinami sportowymi. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Koła olimpijskie”. Słuchanie wiersza I. Fabiszewskiej pt. „Gimnastyka”. Zapoznanie z jedną z dyscyplin sportowych – gimnastyką artystyczną.
2. Zabawa ruchowa „Tanie z kolorowymi wstążkami”. Zagadki ruchowe „Jaka to dyscyplina sportowa?”. Wyjaśnienie powiedzenia Ruch to zdrowie. Ćwiczenia słownikowe – określenie cech dobrego sportowca. Zabawa ruchowa „Piłka dołem”.
3. Słuchanie wiersza P. Beręsewicza pt. „Wyścigi”. Rozmowa na temat opowiadania. Omówienie znaczenia słów fair play . Wykonanie „Kodeksu fair play” obowiązującego wszystkie dzieci w grupie. Zabawa ruchowa „Celuj piłką”.
4. Zabawa dydaktyczna „Piłki i skakanki”. Zabawa ruchowa „Piłki”. Rozwiązywanie zagadek dotykowych związanych z akcesoriami sportowymi. Zabawy matematyczne na liczmanach sportowych.
5. Powitanie zabawą „Moja ulubiona dyscyplina sportowa to…”. Zajęcia ruchowe z wykorzystaniem sprzętu gimnastycznego. Zabawa dydaktyczna „Wybierz i powiedz”. Quiz „Wiemy wszystko o sporcie”.

Koncepcja inteligencji wielorakich została stworzona przez amerykańskiego psychologa Howarda Gardnera. Rodzaje inteligencji podzielił na siedem kategorii: zdolności językowe, zdolności matematyczno-logiczne, zdolności orientacji przestrzennej, zdolności kinestetyczne, zdolności muzyczne, zdolności interpersonalne oraz zdolności wewnątrzpsychiczne.

• Zdolności językowe i matematyczno-logiczne to inaczej inteligencja szkolna, a jej poziom mierzony jest ocenami szkolnymi, wynikami testów wiedzy i umiejętności.
• Zdolności orientacji przestrzennej objawiają się we wrażliwości na kształty, kolory, formy, przestrzeń oraz relacje miedzy nimi, proces ten prowadzi do powstania obrazów, rzeźb, projektów, ubrań, mebli czy fryzur.
• Zdolność kinestetyczna objawia się przy osiągnieciach sportowych, prowadzi do ukierunkowania w zawodach takich jak : sportowcy, kaskaderzy lub ratownicy.
• Zdolności muzyczne przejawiają się w postaci zainteresowaniem śpiewem, tańcem, układem nut, ukierunkowanie w stronę muzyków i kompozytorów.
• Wyróżniające się zdolności interpersonalne przejawiają się w kontaktach miedzy ludzkich, chęć niesienia pomocy i pracy w zespole, w przyszłości jest to nakierowanie na zawody typu terapeuta, przywódca bądź opiekun.
• Inteligencja intrapersonalna nazwana zdolnością wewnątrzpsychiczną objawia się u osób lubiących spędzać czas w samotności, refleksyjnych, interesującym się rozwojem osobistym, wydaje się ona właściwa dla teoretyków, filozofów i liderów duchowych.

W każdym dziecku, nawet tym mniej sprawnym poznawczo, można wskazać rodzaj zdolności, który jest jego mocną stroną. Często jest to związane z zainteresowaniami dziecka, czyli zajęciami i zabawkami jakie sobie sam wybiera. Ważne jest aby nauczyciel i rodzic potrafili odkryć mocne sfery rozwoju dziecka, ponieważ mogą one korzystnie wpłynąć na poziom jego codziennego funkcjonowania. Powinno się wspierać indywidualne zdolności dzieci, tak aby przysłużyły się one uzyskaniu przez dziecko największej sprawności w zakresie uczenia się, samodzielnego działania, znajomości samego siebie, radzenia sobie w sytuacjach praktycznych, codziennych, zdobywania informacji, nawiązywania relacji, poszukiwania wsparcia i pomocy.

Zróżnicowane ujęcie inteligencji pozwala spojrzeć w szerszy sposób na zdolności dziecka oraz na potencjalne możliwości odniesienia przez nie sukcesu w życiu. Takie spojrzenie może okazać się równie dobrym, lub lepszym wyznacznikiem sukcesu życiowego niż standardowe testy inteligencji. Sukces życiowy to nie tylko sława, pieniądze i władza ale raczej poczucie szczęścia, spełnienia i bycia na swoim miejscu w życiu.

Opracowała: Joanna Jelonek

Źródło: Przewodnik Bliżej Przedszkola nr 5.212/2019, pod red. R. Halik, M. Stasińska, M. Majewska, N. Łasocha, A. Czeglik s. 12-13